Placki z jabłkami (na kefirze) - smak mojego dzieciństwa

Cudnie wspomina się wieczory u dziadków, takie za dzieciaka. Ciepłe, serdeczne, pachnące racuchami albo plackami z jabłkami. Ostatnio poczułam nieodpartą ochotę właśnie na placki z jabłkami jakie pamiętam z dzieciństwa. Babcia często takie robiła. I nie ma w tym nic dziwnego, że często, bo bardzo ją z rodzeństwem o nie męczyliśmy:) Przy najbliższej okazji też o takie placki Babcię poproszę. Jej przecież zawsze wyjdą lepsze:) Tymczasem kilka dni temu pierwszy raz odważyłam się zrobić je samodzielnie. Mężowi posmakowały (ku mojej ogromnej radości) - mało tego - sam upomina się, żeby je robić:) no i proszę - znów są:) Na kolację były i teraz jeszcze na drugie śniadanie kilka sztuk na szczęście zostało.

Składniki (na około 35 sztuk niedużych placuszków):

• 2 jajka
• 1 cukier wanilinowy
• 2-3 łyżki cukru
• duży kefir (400 g)
• 300 ml mąki
• 2 duże jabłka

Jajka roztrzepać z cukrem (zwykłym i wanilinowym). Dodać kefir i mąkę. Wszystko zmiksować. Dodać jabłka starte na tarce o dużych oczkach i wszystko wymieszać łyżką (jabłek już nie maltretować mikserem;)). Powstała masa powinna być dość gęsta. Należy kłaść ją łyżką na lekko otłuszczoną patelnię. Podsmażyć na rumiano z każdej strony. 

Są z jabłkami, więc proszę się nie martwić, że po usmażeniu są w środku delikatnie wilgotne - tak powinno być. A mnie to za pierwszym razem trochę przestraszyło:)

Najlepsze jeszcze gorące, ale świetnie sprawdzają się też na zimno i po ponownym podgrzaniu.